Πόσο συχνές είναι οι τροφικές αλλεργίες;
Οι τροφικές αλλεργίες ποικίλλουν μεταξύ των διαφορετικών ηλικιών. Στη βρεφική ηλικία, το 8-10% του πληθυσμού έχει μια αλλεργία, η οποία μειώνεται σε περίπου 4% κατά την παιδική ηλικία. Κατά την ενηλικίωση, μόνο το 1-2% των ενηλίκων υποφέρει από τροφική αλλεργία. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ποσοστό των ατόμων που πιστεύουν ότι είναι αλλεργικά είναι υψηλότερο από το ποσοστό των ανθρώπων που έχουν πραγματικά διαγνωστεί. Αυτή η ασυμφωνία υπογραμμίζει την ανάγκη ακριβούς διάγνωσης για την αποφυγή περιττών διαιτητικών περιορισμών.
Ποια είναι τα πιο κοινά τρόφιμα που προκαλούν αλλεργίες;
Παρόλο που πολλά τρόφιμα ή ομάδες τροφίμων μπορούν να προκαλέσουν αλλεργική αντίδραση, 14 από αυτές έχουν αναγνωριστεί ως οι πλέον συνηθισμένες ή σοβαρές αιτίες υπερευαισθησίας των τροφίμων στην ΕΕ. Αυτά είναι:
Σέλινο
Γλουτένη
Οστρακοειδή
Αυγό
Ψάρι
Λούπινο
Γάλα
Μαλάκια
Μουστάρδα
Αράπικο φιστίκι
Σπόρος σουσαμιού
Σόγια
Διοξείδιο του θείου / θειώδη άλατα
Καρύδια
Πώς μπορούμε να γνωρίζουμε εάν ένα τρόφιμο περιέχει αλλεργιογόνο;
Για να προειδοποιούν τους καταναλωτές για την παρουσία αλλεργιογόνων στα τρόφιμα, οι εταιρείες τροφίμων αναγράφουν στης ετικέτες τα αλλεργιογόνα. Υπάρχουν δύο τύποι ετικετών αλλεργιογόνου: υποχρεωτικό και προληπτικό.
Υποχρεωτικές ετικέτες: υποχρεωτική ετικέτα που προειδοποιεί τους καταναλωτές για την παρουσία αλλεργιογόνων συστατικών. Σύμφωνα με τη νομοθεσία της ΕΕ, τα δεκατέσσερα αλλεργιογόνα που απαριθμούνται παραπάνω πρέπει να δηλώνονται στην ετικέτα του τροφίμου εάν χρησιμοποιούνται ως συστατικό (συμπεριλαμβανομένων εκείνων που μεταφέρονται σε βοηθητικά μέσα επεξεργασίας, πρόσθετα και διαλύτες).
Ετικέτες προφύλαξης: Εάν ένα αλλεργιογόνο δεν χρησιμοποιείται ως συστατικό, αλλά υπάρχει πιθανότητα να υπάρχει (μέσω διασταυρούμενης μόλυνσης), οι εταιρείες τροφίμων επιλέγουν συχνά να χρησιμοποιούν τη φράση "μπορεί να περιέχει Χ" ή "δημιουργήθηκε σε ένα εργοστάσιο που χειρίζεται το Χ".
Ποια είναι τα προβλήματα με το σημερινό σύστημα επισήμανσης;
Οι ετικέτες προφύλαξης είναι εντελώς εθελοντικές και οι πολιτικές διαφορετικών εταιρειών ποικίλλουν τόσο ως προς το επίπεδο κινδύνου που απαιτείται για να δικαιολογηθεί μια ετικέτα όσο και ως προς τον τρόπο έκφρασης ή φράσης αυτού του κινδύνου στην ετικέτα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε σύγχυση για τους καταναλωτές, δεδομένου ότι το ακριβές επίπεδο κινδύνου που ενέχουν τα προϊόντα αυτά είναι ασαφές.